زالوها، کرم های آبزی و خاکزی بوده و جزو آرواره داران هستند که قلب ندارند و با رگ هایی که در سرتاسر بدن آن وجود دارد، با ضربان خود، خون را به جریان می اندازند. همچنین، فاقد ریه هستند و توسط شبکه ی مویرگی در زیر اپیدرم تنفس می کنند.

زالو، این جراح کوچک، توانایی بسیار زیادی در تولید بزاق دارد، به طوری که وقتی به بدن مراجعه کننده می چسبد، بزاق دهانش از زیر بدنش سرازیر می شود و مراجعه کننده، متوجه خیس شدن آن ناحیه از بدنش می شود. بزاق دهان این جانور، حاوی ماده ای به نام هیرودین « hirudin» می باشد که ضد انعقاد بوده، به طوری که حتی چند قطره از بزاق دهان زالو در شروع ترشح، قادر است مقدار زیادی خون را به صورت خیلی رقیق نگه داشته و از انعقاد آن جلوگیری کند و چنان چه در سه ساعت اولیه ی سکته مغزی که سه ساعت طلایی سکته یاد می شود، از زالودرمانی کمک گرفته شود، بیشترین جواب را برای رفع عوارض بیماری دارد.

تاکنون، ۶۳۰ نوع زالو شناخته شده است که برخی خونخوار، گوشتخوار و یا سمی هستند. باید به این موضوع توجه داشت که همه ی زالوها مصرف پزشکی ندارند و همان طور که گفته شد، برخی از آن ها سمی بوده و می توانند برای انسان خطرناک باشند. به همین دلیل، تمام کلینیک های طب سنتی، از مراکز مطمئن و پرورش دهنده ی زالو، زالوهای مصرفی خود را تهیه می کنند. توصیه می شود دراین زمینه، برای انداختن زالو به افراد و مراکز متخصص و باتجربه مراجعه فرمایید.